trysd | ||
|
استرس و اضطراب یک نوع بیماری محسوب میشود که در در تمام بیماری های دیگر هم نقش دارد. همین عامل باعث ایجاد حس استرس و اضطراب در آنها نسبت به محیط مدرسه میشود. این مسأله برمیگردد به اضطراب جدایی دوران کودکی پیش از مدرسه که اغلب درسنین 6 ماهگی به بعد آغاز میشود. اگر در این دوران والدین رفتار مناسبی با کودک داشته باشند این اضطراب به خوبی پشت سر گذاشته میشود ودر دوران مدرسه کمتر دچار اضطراب جدایی از والدین برای رفتن به مدرسه میشود. اگر غیر این مساله اتفاق افتاده باشد و کودک در این دوران تحت تأثیر رفتار نادرستی از جانب والدین باشد و این اضطراب را از همان دوران به همراه داشته باشد، زمانیکه به مهد و مدرسه میرود،این اضطراب باز به سراغ او میآید.ا اضطراب برای همه کودکان یکسان نیست و برخی از آنها زود با این مسأله کنار میآیند و برخی دیگر خیر.این مساله کاملا به دوران کودکی فرد باز میگردد. راهکار مناسب در برخورد با کودکی که دچار اضطراب جدایی است و به مهد نمیرود این است که والدین با مراجعه به روان شناس رفتارهایی را فرا بگیرند که بتوانند بدون ایجاد ترس در کودک او را به مدرسه بفرستند. به زور فرستادن کودک به مدرسه اضطراب او را بیشتر میکند. اینکه گمان شود که کودک پس از گریه بالاخره آرام خواهد شد،تفکر صحیحی نیست بلکه ما تنها به ظاهر شاهد آرام شدن کودک هستیم درحالیکه او اضطراب خود را تجربه کرده است.متصدیان مهد و مدرسه اغلب توصیه میکنند که کودک را در این حالت رها کنید تا آرام شود درحالیکه این اقدام روش درستی نیست.
ضرورت ارتباط نزدیک کودک ومادر در خردسالی توصیه روان شناسان این است که اگر امکان گرفتن مرخصی برای مادران شاغل در این دوران وجود دارد این کار حتما صورت بگیرد. دو سال اول زندگی بیشترین نیاز کودک به مادر است. این مساله در حفظ آرامش و جلوگیری از اضطراب بسیار با اهمیت است و نشان دهنده وابستگی کودک نیست.اضطراب جدایی معمولا از 6 ماهگی آغاز و تا یک سال و نیمگی به اوج خود میرسد . بعد از این سنین کمرنگ شده و نهایتا تا 3 سالگی رفع میشود. ما باید متوجه باشیم که کودک ما در چه سنی قرار دارد.اگر بین یک تا یک سالگی است دراوج وابستگی قرار دارد و ایرادی وجود ندارد.
امتیاز:
بازدید: 79
[ ۲۷ شهریور ۱۳۹۹ ] [ ۰۲:۴۳:۱۰ ] [ trysd ]
|
|
[rss : [Weblog Themes By : 123blog.ir] |